براستی اینجا بامیان است که چون نگینی از الماس میدرخشد،سرزمین افسانه های باستان با مردمی شجاع،صبور وجوینده...مردمی که میدانند چگونه با طبیعت خشن بامیان ودشمنانی خشن تر وبیرحمتر اما نادان وکوته فکر ،بجنگند .مردمی که آموخته اند انسانیت را باید پاس داشت و به حقوق دیگران ارج میگذارند نه آنسان که امروز جوامع حقوق بشری ،چه در بامیان وافغانستان ،وچه در جای جای پهنه گیتی دم از انسان وانسانیت میزنند وبوق کرنایشان آسایش آنان را گرفته است.مردمی که همچون سرزمینشان طبیعتی مهربان ومهمان نواز دارند.
